|
|
نمیدونم که چی شد این مطلبو نوشتم...ولی وقتی باوبلاگتون اشنا شدم خیلی دلم هوای اقاامام رضا روکرد...اخه تازه چهار ماهه که از بهشتش جدا شدم!وقتی یاد اون روزامیفتم که پابه بارگاه ملکوتی این اقا میذاشتم اذن دخول میخوندم وبعد وقتی اقا به من اجازه ی ورودداد میرفتم روبه روی پنجره فولادش دستمامو قفل میکردم به ضریحش باهاش درد دل میکردم...یه جورایی عذابم میده!حتی دلم برای کفشداری شماره 17 هم تنگ شده!!! دلم برای روزایی تنگ شده که توی اتوبوسای شلوغ که میرفتم دانشگاه وازمقابل حرم رد میشدم وبه اقا سلام میکردم ...روزمو بادیدن حرمش شروع میکردم........
خیلی دلم گرفته...فقط دنبال یه گوشه ی خلوتم که از دوریش گریه کنم!!
ولی الان دلمو به این خوش کردم که اقا ازاینجاهم صدامو میشنوه...حرمشوتوذهنم تجسم میکنم وباهاشون حرف میزنم!!!
تنهاامیدم به خدایی که چشم از بنده هاش برنمیداره.....
حالا میفهمم که چراجایگاه خدا تو قلب بنداشه!!!!!!!!
ببخشید که وقتتونو گرفتم فقط خواستم حال وحواتونو امام رضایی کنم....
به خدا کرببلا بهشته اما برام هیچ جایی مشهدالرضا
نمیشه!!!!!!!
خدا می داند اگر پیام شهدا و حماسه های انها را به پشت جبهه منتقل نکنیم گنه کاریم . . .
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
